Project Description
Huilen in het openbaar
De dichter ging op de presentatie van zijn dichtbundel achter de microfoon staan om de aanwezigen te bedanken. Zijn gedichten waren zojuist door een ingehuurde acteur uit het hoofd voorgedragen. Iedereen had geklapt en je kon horen dat het gemeend was.
De stem van de dichter weigerde dienst. Het dankwoord viel stil vanwege het stromen der tranen.
‘Het is de spanning,’ hoorde ik de een bejaarde dame een stoel voor mij tegen haar buurvrouw zeggen.
Van achterin de zaal werd een papieren zakdoek naar voren doorgegeven.
Het hele zaaltje knikte de dichter bemoedigend toe en na het aanpakken van de zakdoek ging het weer. Er gloorde zelfs blijdschap op het gezicht van de poëet. En toen hij gezegd had wat hij zeggen wilde, klapten we allemaal nog harder dan daarvoor.
Ik besloot mij voortaan nooit meer te schamen voor huilen in het openbaar.
© Nynke Feenstra, 13 juli 2022
Foto: Pavel Danilyuk, Pexels