Ik ben alles

Het thema van de Boekenweek Schrijfwedstrijd ‘Ik ben alles’ sprak me helemaal niet aan. Ik ging er toch over nadenken.

Die nacht wist ik precies wat ik moest opschrijven, maar was te lui om naar beneden te gaan. Zelfs te sloom om het licht aan te knippen. Ik zou alles wel onthouden.

De volgende morgen ging ik meteen aan mijn bureau zitten en schreef:
Ik ben alles…
Ik ben een sneeuwpop en mijn vader heeft wanten aan.
Ik ben alles of niets
Ik ben iets.
Ik ben een sneeuwpop en mijn moeder heeft steriele kleding aan.

Zo geniaal als vannacht werd het niet. Integendeel. Ik ben alles … vergeten wat ik vannacht had bedacht. Ook moest ik steeds denken aan het gedicht dat ik ooit in een poëziecursus van Gerry van der Linden had moeten vertalen. Hoe ging dat ook alweer? Ik zocht het op:

Do not stand
By my grave, and weep.
I am not there,
I do not sleep—
I am the thousand winds that blow
I am the diamond glints in snow
I am the sunlight on ripened grain,
I am the gentle, autumn rain.
As you awake with morning’s hush,
I am the swift, up-flinging rush
Of quiet birds in circling flight,
I am the day transcending night.
Do not stand
By my grave, and cry—
I am not there,
I did not die.

Destijds had ik dit vers aan een vriendin gestuurd die op sterven lag. Ik vond een troostvolle gedachte dat ze niet zou verdwijnen, maar overal zou zijn. Zij vond het afgrijselijk dat mensen haar dat soort dingen stuurden.

Verder kwam ik niet met het thema ‘Ik ben alles’. Ik deed dus niet mee aan de schrijfwedstrijd.

P.S. Het gedicht heet Immortality, is gepubliceerd in 1934 en wordt toegeschreven aan Clare Harner, aldus Wikipedia.

© Nynke Feenstra Den Haag, februari 2023