Project Description

Ik neem mijn vader uit wandelen

Hij is tergend langzaam
ik moet vaak stoppen en wachten
terwijl hij de omgeving opneemt
zich afvragend waar we ook alweer zijn.

Hij loopt ook niet meer rechtop
maar voorovergebogen, de rollator voortduwend
sjaal om zijn hals, pet op, rits tot boven toe dicht
hij heeft het altijd koud.

Meestal lopen we vanaf de bejaardenflat
richting de boulevard, langs het parkje
met de drie tamme ganzen en de vele molshopen
waar hij steeds weer verbaasd opmerkt
dat er zoveel madeliefjes bloeien dit jaar.

Het begint te regenen en ik hoop
dat hij het haalt tot bovenaan de boulevard
waar we altijd een cappuccino drinken
en naar de vrachtschepen kijken die
dicht langs de kust voorbij varen.

Ik zeg: ‘Wij smelten niet van een paar druppels.’
Hij stapt moedig door, blijft dan staan,
zegt: ‘Ik wil terug naar huis, ik ben zo rillerig.’

We keren.
Na een paar passen licht hij zijn besluit toe:
‘Ik wil wel houdbaar blijven.’

Ik knik.

Ik knik en denk aan houdbare melk.
Aan houdbare melk en aan een pot 60+ anti-rimpelcrème.
Ja, ik wil ook houdbaar blijven.

Dit gedicht is geïnspireerd op Walking My Seventy-Five-Year-Old Dog
van Billy Collins, uit: Whale Day.
Nynke Feenstra, 23 mei 2024