Moederdag

‘Wanneer is het ook alweer Moederdag?’ vroeg ik afgelopen zaterdag. Het was een hint.

‘Je bent mijn moeder niet,’ reageerde mijn partner. Hij keek op zijn smartphone. ‘Morgen.’ En appte het naar de kinderen.

Die hadden er geen boodschap aan, want ik zag ze de hele dag niet.

Hem wel.

Bij het ontbijt lag een cadeau dat eruitzag als een zaag.

Er zat een Reacher in.

‘Wat moet ik daarmee?’

‘Voor op het strand. Dan kunnen we plastic rapen. Voor het milieu.’

Mijn partner pakte een croissant met de Grijper en legde hem op mijn bord.

‘Hij doet het goed!’

Ik nam de Grijper en pakte de krant ermee die naast zijn bord lag en legde hem aan mijn kant.

‘Inderdaad.’

Ik vouwde de krant open en las de koppen.

‘Maar ik buk liever honderd keer dan dat ik dit ding meeneem naar het strand. Het is iets voor oude mensen.’

‘Dan neem ik hem wel. Dan voel ik me tenminste nuttig als jij weer eens wil wandelen.’

‘Dus het cadeau is eigenlijk dat we vaker langs het strand gaan wandelen,’ concludeerde ik, terwijl ik jam op mijn croissant smeerde. Eigenlijk at ik nu liever een zuurdesemboterham met boerenkaas. En de thee was ook al lauw. Maar ik was in een uitstekend humeur.

‘Okay, ik heb zojuist besloten dat ik voortaan meer punten geef voor het gebaar, dan voor de kwaliteit.’

Dat vond hij een hele goede beslissing.

‘Eigenlijk had ik die Reacher voor mezelf gekocht,’ bekende hij nu ook. ‘Maar misschien was het toch niet zo’n goed idee. Bukken is gezonder.’

© Nynke Feenstra, 9 mei 2022 Foto: gepikt van een commerciële website